Philharmonie Nijmegen speelt tijdens haar zomerconcerten een programma van componisten die zich hebben laten inspireren door Keltische muziek.
De Kelten, oorspronkelijke bewoners van de Britse eilanden, werden door Romeinse en Angelsaksische invasies verdreven naar verafgelegen, soms onherbergzame uithoeken van hun leefgebied. Zij hebben daar, in Wales, Schotland en Ierland, hun eigen talen, cultuur, tradities en muziek behouden. Het afwisselend programma brengt een muzikale ode aan hun woeste landschappen, oeroude legenden en virtuoze dansen – kortom: aan de veerkracht van de Kelten.
Programma
Philip Sparke heeft een Hymne aan de Schotse hooglanden gecomponeerd. Daaruit klinken een zwaarddans Strathcarron en een suite, gewijd aan drie locaties (de bagpipe die klinkt bij kasteel Ardross, de rivier Alladale en het lieflijke dorpje Dundonnell vlakbij de zee. Een klassieker uit Wales is het traditionele volkslied Dafydd y Gareg Wen (David van de witte rots). Percy Grainger combineert in Molly on the Shore twee Ierse reels (volksdansen). Het bekende kinderboek The Wind in the Willows van de Schot Kenneth Grahame is door Johan de Meij verwerkt tot een muziekstuk waarin hij onder meer de hoofdpersonen Mol, Rat en Pad tot leven brengt. The Irish Washerwoman is zo’n aanstekelijk en bekend volkswijsje dat nog heel lang in je hoofd naklinkt… Bill Whelan test met Firedance de voetjesvlugheid van de traditionele Keltische dansers. Robert Sheldons Images is gebaseerd op een oud Welsh slaapliedje Suo Gan.
