Zowel het Noviomagum Wind Orchestra (nu Philharmonie Nijmegen) als het Projectkoor Gelderland zoeken in hun programmering steeds naar uitdagende concerten die toch toegankelijk zijn voor een breed publiek. De unieke combinatie van blazers en koor, de twee sterkste tradities in de Nederlandse muziekwereld, leverde een verrassend resultaat op. Na een gezamenlijk project in 2009 stond in 2010 een bijzonder concert op het programma met als thema “Tot de dood ons scheidt”.
Thema
Liefde, leven en dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden in de eeuwigdurende levenscyclus. Grote componisten hebben zich door deze thema’s en hun onderlinge samenhang laten inspireren. De concertserie “Tot de dood ons scheidt” brengt muziek van beroemde componisten bij elkaar, die wordt gekenmerkt door een grote dramatische lading : hoe kan het ook anders met zo’n thema.
Programma
Geen treffender symbool voor een cyclus dan een muzikale fuga, en geen groter meester hierin dan Bach. Zijn kleine fuga vormt dan ook de opening van het programma, dat vervolgd wordt met de ouverture “Romeo en Julia”. De beroemde, gedoemde liefdesgeschiedenis beroert al eeuwen de harten van het publiek; Tchaikovsky voegt hier, als romanticus bij uitstek, nog een muzikale dimensie aan toe. Een moment van bezinning op de grote levensvragen vormt Elsa’s processie. Wagner laat deze muziek klinken wanneer de van broedermoord beschuldigde Elsa op weg is naar haar bruiloft met de onbekende ridder door wiens liefde haar dood gewaande broer uiteindelijk zal terugkeren.
Requiem
Het grootste deel van het programma wordt ingenomen door het Requiem van Hidas, het enige requiem dat speciaal gecomponeerd is voor blaasorkest, koor en zangsolisten. Alle aspecten van leven, liefde en dood komen samen in deze prachtige, zelden uitgevoerde compositie, die niemand onberoerd zal laten. Dit is muziek die door de ziel snijdt. Ter herdenking van de opstand tegen het communistische regime in Hongarije in 1956 componeerde Hidas zijn indrukwekkende, circa één uur durende requiem. Het is het enige dat speciaal gecomponeerd is voor symfonisch blaasorkest, vierstemmig gemengd koor en vier zangsolisten. In Nederland wordt deze prachtige compositie niet vaak uitgevoerd, vanwege de bijzondere eisen die het werk stelt aan bezetting en uitvoerenden. Het heeft in muziekkringen inmiddels een grote faam verworven.
Hidas’ requiem past in de traditie van dodenherdenkingen zoals deze ook door componisten als Mozart en Verdi werden getoonzet. Binnen deze traditionele vorm zorgt Hidas voor een uitgebalanceerd samenspel tussen solisten, koor en orkest.
De première van het stuk vond plaats op 3 november 1996 in Budapest. De Nederlandse première was op 16 juli 1997 in de Lidwinakerk in Best, tijdens een herdenkingsconcert ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Herculesramp in Eindhoven, waarbij 29 leden van het Fanfarekorps Koninklijke Landmacht omkwamen. Hidas (een bekende van dirigent Beekman) heeft bij die gelegenheid zijn requiem ook aan de slachtoffers van deze ramp opgedragen.
Het koor
Op 16 oktober 1997 is de Stichting Projectkoor Gelderland opgericht. Deze stichting heeft zich tot doel gesteld om met een geselecteerd koor van gevorderde amateurzangers en -zangeressen grote koorwerken uit te voeren, met als dirigent Caspar van der Vinne.
De concertseries van het koor hebben veelal een componist of groot koorwerk als thema. Zo zijn programma’s uitgevoerd met als thema “Op zoek naar Rossini”, “Tot Schubert en later”, “Cavalleria Rusticana”. Al eerder werden beroemde requiems uitgevoerd, zoals die van Schumann, Mozart, en Brahms, maar het koor heeft in 2009 ook een bijzonder a-capella-programma verzorgd, met muziek geïnspireerd door de Spaanse dichter Federico Garcia Lorca. Ten slotte wordt ieder jaar een kerstmatinee verzorgd in de Sint-Stevenskerk.
De solisten
Ilse Eerens
Ilse Eerens werd opgeleid door onder meer de Nederlandse mezzosopraan Jard van Nes, en in 2004 behaalde zij het masterdiploma Nieuwe Opera-Academie (conservatoria van Amsterdam en Den Haag) met grootste onderscheiding. Zij won eerste prijzen bij concoursen als Axion Classics 2000 Belgische Stichting Roeping 2003, Euriade Vocaal Concours 2003. Zij won op het Internationaal Vocalisten Concours in 's-Hertogenbosch de Arleen Auger-prijs voor de beste allroundprestatie (opera, oratorium en lied) in 2004, en de derde prijs bij het Internationaler Musikwettbewerb der ARD München 2006. Ilse werkte samen met het Orchester des Bayerischen Rundfunks, L'Orchestre National de Lille, het Vlaams Radio Orkest, het orkest van het Teatro Nacional de Sao Carlos, het Gelders Orkest, het Noord Nederlands Orkest, het Nederlands Filharmonisch Orkest, en zong onder leiding van o.a. Jos van Immerseel en Mark Wigglesworth. Zij vertolkte de rollen van Marguèrite (Jeanne d'Arc au bücher van Honegger) "Echo" (Ariadne auf Naxos van R.Strauss), Valencienne (Die Lustige Witwe van Léhar), Musetta (Puccini's La Bohème), Zerlina (Don Giovanni van Mozart) en Amanda (Grand Macabre van Ligeti).
Wilke te Brummelstroete
Wilke te Brummelstroete heeft aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag gestudeerd en maakte haar operadebuut als Dido (Purcell) in 1991. Daarna verwierf zij een internationale reputatie. Zij zong vele operarollen, zoals Händels Teseo (Arianna in Creta), Tirinto (Imeneo), Monteverdi's Ottavia ( L'ncoronazione), Siegrune op de Bayreuther Festspiele, maar ook Schumanns Das Paradies und die Peri, Elgar's The Kingdom en Berlioz' Les Nuits d'Eté. Wilke werkt regelmatig met the Orchestra of the Age of Enlightenment, Academy of St. Martin-in-the-Fields, English Baroque Soloists, Orkest van de 18e eeuw, Orchestre de Paris, Liverpool Philharmonic Orchestra, Münchner Philharmoniker en Philharmonia Baroque Orchestra San Francisco. Ze werkt samen met befaamde dirigenten als Frans Brüggen, Sir John Eliot Gardiner, Sir Neville Marriner, Ivàn Fischer, Ton Koopman, Daniel Harding, Christian Thielemann en Fabio Biondi.
Pascal Pittie
De Limburgse tenor Pascal Pittie begon zijn zangstudie aan de zogenaamde VOCO opleiding aan het Jeanne d'Arc College te Maastricht waar hij les kreeg van Ingrid Kappelle. Hij vervolgde zijn studie aan het conservatorium van Maastricht bij Mya Besselink. Pascal Pittie verleent regelmatig medewerking aan oratoria in de Benelux, Duitsland en Frankrijk. Zo zong hij onder andere de solopartijen in Die Jahreszeiten en Die Schöpfung (Haydn), Oratorium de Noël (Saint SaËns), Matthëus en Johannes Passion (Bach), Psalmus Hungericus (Kodaly). Abraham and Isaac, Serenade en War Requiem (Britten). In opera's vertolkte hij ruim 30 operarollen waaronder Ferrando (Cosi fanTutte), Tamino (Die Zauberflöte), Kohout (Het sluwe vosje (DNO)), Barbarigo (I Due Foscari (NRO)), Edmondo (Manon Lescaut (zaterdagmatinee)), Gastone (La Traviata), Prologue en Peter Quint (The turn of the Screw) en Aap (Aap verslaat de knekelgeest). Hij heeft meegewerkt aan verschillende internationale operafestivals en stond voor orkesten als het Limburgs Symfonie Orkest (L.S.O.), Het Nederlands Philharmonisch orkest, Het Radio Filharmonisch Orkest, Het Brabants Orkest, Het Gelders Orkest, Het orkest van het Oosten, Holland Symphonia, Ensemble Koln, Ensemble E88 en het Preußische Kammer Orchester.
Kees Jan de Koning
Kees Jan de Koning studeerde aanvankelijk blokfluit aan het Utrechts Conservatorium. In de periode van het behalen van zijn diploma in 1983 begon hij een zangstudie, eerst bij de bas Peter Kooij, daarna bij zangpedagoog Herman Woltman. Hij sloot zijn zangopleiding af in 1991 aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag, waaraan hij al dat jaar daarop als zangdocent verbonden werd. Eveneens in 1992 verwierf hij een vaste plaats in het vermaarde Nederlands Kamerkoor. Daarnaast vormt de bas van Kees Jan de Koning het fundament van het internationaal bekende Quink Vokaal Ensemble en verleent hij regelmatig zijn medewerking aan diverse belangrijke Europese ensembles, zoals Huelgas Ensemble, het Gesualdo Consort Amsterdam, Weser Renaissance en Camerata Trajectina. Als solist treedt hij op in opera- en oratoriumconcerten en werkt daarbij samen met gerenommeerde dirigenten als Frans Brüggen, Paul van Nevel, Ton Koopman, Philippe Herreweghe, Reinbert de Leeuw en Tõnu Kaljuste.
Dit project is mede mogelijk gemaakt door:
